Hovudpersonen Ragna Svae frå Dovre får jobben som kommunikasjonsansvarleg ved Norsk villreinsenter på Hjerkinn. Ho kjem frå ei stilling i eit forlag i Trondheim, der ho bur i lag med kjærasten Lars, ein traust kar som arbeider med smarthus i eit arkitektfirma. Ragna vel å flytte til Hjerkinn i staden for å pendle og ordne seg med heimekontor-løysingar, for som ho seier: «Eg må vera her når fjellet har noko å melde. Og det er ikkje nødvendigvis i kontortida»
Og det er fjellet, villreinen og ikkje minst friluftslivet, både det moderne og det eldre, meir berekraftige, som er hovudtema i boka. Men Botheim kastar også eit skarpt og humoristisk blikk på kontorlivet på Villreinsenteret, attkjenneleg for mange kommunekontoristar og andre, vil eg tru.
Den første oppgåva Ragna får, er å skrive ein NOU-rapport om interesser og interesse-konfliktar i høgfjellet.
Ho er ikkje av den konfliktskye typen, og lanserer etter kvart nokså radikale forslag og tiltak der ho allierer seg med bøndene og bygdefolket i kamp mot den moderne masseturismen og Den Norske Turistforening.
Etter kvart dukkar det opp trusselmeldingar, og arbeidet med rapporten kvervlar opp hendingar i fortida som også involverer ekskjærasten Ragna ikkje kan gløyme, Gaute.
Hissige konfliktar om områda i og nær fjellet er noko vi står i her i Valdres også. Boka kan godt lesast same kva for side ein står på i desse, ho gjev oss hjelp til å tenkje og sortere. Er Ragna sine svar på problema dei rette?
Og visste du forresten at Hjerkinn hjå dei lokale blir uttala Sjærkjinn?
